Nowy filtr przeciwsłoneczny oparty został na nanocząstkach ZnO, które  dodatkowo opłaszczono biokompatybilnym polimerem – chitozanem. Materiał posiada wysoką zdolność do absorpcji promieniowania ultrafioletowego ale również wykazuje wysoką aktywność przeciw opornym szczepom bakteryjnym. Jednocześnie badania potwierdziły brak aktywności cytotoksycznej wobec ludzkich keratynocytów.

Filtry przeciwsłoneczne stosowane w kremach to zazwyczaj nieprzeźroczyste substancje które wydajnie blokują szkodliwe dla skóry promieniowanie UVA oraz UVB. Ze względu na pochodzenie składników blokujących promieniowanie ultrafioletowe filtry można podzielić na dwie klasy: pochodzenia nieorganicznego i organicznego. Pierwsze to filtry fizyczne, działające jak mikrolustra, wśród których najpopularniejszymi są te oparte na ditlenku tytanu oraz tlenku cynku. W przeciwieństwie do filtrów chemicznych, w których substancje blokujące promieniowanie UV są pochodzenia organicznego, filtry fizyczne, oparte na wspomianych tlenkach metali, nie ulegają degradacji pod wpływem promieni słonecznych.  Należy jednak zaznaczyć, że stosowanie np. ditlenku tytanu
w komercyjne dostępnych kremach może prowadzić do wytwarzania podczas ekspozycji na światło ultrafioletowe Reaktywnych Form Tlenu (ROS, z ang. Reactive Oxygen Species), które odpowiadają np. za uszkodzenia DNA oraz przyspieszają proces starzenia skóry.

 

Prezentowany nanokompozyt oparty jest na nanocząstkach tlenku cynku (ZnO). Powierzchnia nanocząstek dodatkowo została pokryta biokompatybilnym polimerem jakim jest chitosan (CS).

• doskonała absorpcja promieniowania  UVA/UVB,
• niski współczynnik załamania światła,
• stabilność chemiczna podczas ekspozycji na promieniowanie słoneczne,
• aktywność bakteriobójcza wobec opornych szczepów bakterii (Staphylococcus aureus, Escherichia coli),
• brak aktywności cytotoksycznej wobec ludzkich keratynocytów.